-Ja..ja nie wiem..- mruknęłam
Ręce Ukyo podwijając mi bluzkę dotykały już mojego brzucha. Nie wiedziałam zbytnio jak się zachować.
-Więc?- spojrzał mi w oczy uśmiechając się lekko
Pokręciłam głową, a bluzka momentalnie wróciła do właściwego ułożenia. Chłopak odsunął się błyskawicznie.
-Rozumiem- rzucił krótko
-Oj Ukyo...-jęknęłam cicho i zbliżyłam się do niego-Przepraszam..Ja...no...
-Nie..nie musisz się tłumaczyć- uśmiechnął się niepewnie
W skrobałam się na jego kolana i przytuliłam mocno chłopaka. Pytania, które krążyły mi po głowie stawiały przede mną jedno, wspólne, kolejne pytanie: "Czego oboje od siebie oczekujemy?". Tak jak spontaniczne decyzje zawsze przychodziły mi z wielkim trudem, tak i w tym wypadku zwyciężyła chłodna kalkulacja, a może rozsądek? Czy osoba, którą uważałam za przyjaciela może chcieć tylko wykorzystać sytuację?
Mimo wszystko pocałowałam go lekko i oparłam czoło o jego czółko.
-Wiesz....Chciałabym wiedzieć czy to co teraz się działo to dla ciebie tylko zabawa czy coś więcej...-mruknęłam, gdy patrzyliśmy sobie w oczy
(Ukyo?)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz