.Zaczepiła mnie jakaś dziewczyna. Po wymienieniu powitań uśmiechnęła się nieśmiało, a ja odwzajemniłam uśmiech. Stała przez chwilę po czym cicho zapytała:
-Mogę tu usiąść?-głową wskazała miejsce obok
-Tak, naturalnie- odparłam wracając do moich zapisków.
Po chwili zamknięty notatnik wylądował w mojej torbie, a niezręczne milczenie narastało. Musiałam przełamać tą ciszę.
-Jestem Artis, a ty?
-Noroelle..-odparła
Zdecydowanie atmosfera nie była miła, ale wręcz sztywna.
Szukałam tematu do rozmowy, ale jakoś nie mogłam zdecydować jakie pytanie zadać
-Od dawna tu jesteś?-zapytałam cicho
-Od jakiegoś czasu..
Pokiwałam tylko głową i westchnęłam.
-Ja siedzę tu trzy lata-przyznałam ciężko- Też tęsknisz za życiem na zewnątrz?
-Tak..bardzo chciałabym się stąd uwolnić..i obiecuję, że kiedyś znajdę na to sposób. To musi mieć jakieś wady..
-Jednak chyba nie ma...Jakby były to inni by dawno je odkryli.
(Noroelle, wybacz, kompletnie nie miałam pomysłu na dokończenie twojego posta.)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz